Vardım geldim İstanbul'a..

Trabzon'dan çıktım yola, vardım geldim İstanbul'a, Bu ne biçim yermiş ula, hiç bir yere benzemeyi.... diye bir şarkısı vardır Volkan Konak'ın, Son yıllarımın özeti şeklinde..

2014' ün Eylül ayında çok ama çok korkarak geldiğim bu şehirde 3 yılı geride bırakmak üzereyim. Sudan çıkmış balık misali herşeyi sil baştan yapmak zorunda kaldığım, aracımı nereye park edeceğimi dert ettiğim günler çok şükür ki geride kaldı.

Peki geçen bu 3 yılda neler değişti? Öncelikle çocuklar büyüdü, dertleri de büyüdü. Okuluydu, ödeviydi, hafta sonu aktivitesiydi.. derken enerjimin büyük bir kısmını iki ayrı sınıfta okuyan iki farklı karakterdeki çocuğuma aktarmam gerekti. Sadece bunlar mı? hayır.. Kızlar sayesinde hayat bana küçük sürprizler yaptı. Misal; ertesi gün mutlaka gitmem gereken bir yenidoğan çekimim varken, kızlardan birinin gece ateşi çıktı. Gerekli medikal tedaviyi uygulayıp iyileşmesi için duamı ettikten sonra sabah hiçbirşeyin değişmediğini görüp; önce iyi olanı okula, sonra hasta olanı doktora götürmem, en sonunda da onunla birlikte çekime gitmem gerekti.

Yine bir gün biri hastayken ve gece boyunca uyumadığı için sabah uyandırmak istemiyorken diğerini okula göndermek için o zamanlar adını bile bilmediğim ama benimkilerle aynı okulda okuyan oğlunu her sabah okula bıraktığını bildiğim komşumun apartmandan çıkışını camdan kollayıp, son derece ilkel usüllerle yukarıdan seslenerek kızımı okula göndermem gerekti.

Peki ya işler? 1-2-3.. ve onların referansları derken yavaş yavaş oturdu birşeyler. Gün geldi 3 günde 4 bebek karşıladım, gün geldi boş günüm olmadığı için arkadaşlarıma iş pasladım ve tabi gün geldi tabiri caizse haftalarca sinek avladım.

Neticede bu karmakarışık şehirde cebime yeni tecrübeler koyarak bu günlere kadar geldim. Teknik anlamda ekipmanımı yeniledim. yenidoğan çekimlerim için küçük yatırımlar yaptım. Photoshopumu geliştirdim, fotoğraf renklerimi değiştirdim, logomu yeniledim, instagramı güzelce toparladım, her gün fotoğraf paylaşmaya çalıştım vee en sonunda yeni web siteme kavuştum.

İşte şimdi kendi derdimi anlatabileceğim bir yazı tahtam var burda, blogum :) Ara ara, fırsat buldukça, dilim döndükçe yazarım ben size. İşimden dert yanarım, çocukları anlatırım, güzel doğum hikayelerini paylaşırım. Sizin de üzerine söyleyecekleriniz olursa yorum bırakmayı unutmayın.

Bloguma hoş geldiniz.